به گزارش پایگاه خبری نماینده گراف، 27 مهرماه ۱۴۰۱ بود که طرح حمایت مالی از افشاگران فساد توسط کمیسیون حقوقی و قضایی در صحن علنی مجلس شورای اسلامی مطرح شد و یک فوریت آن به تصویب رسید.
طرح ۱۷ مادهای حمایت مالی از افشاگران فساد که به (سوتزنی) هم موسوم است پس از چندین بار رفت و برگشت بین کمیسیون حقوقی و قضایی و صحن علنی، در نهایت در تاریخ ۲۱ اسفند سال گذشته، کلیات آن به تصویب نمایندگان رسید.
این طرح چهار بار مورد ایراد و ابهام شورای نگهبان قرار گرفت و اعضای کمیسیون قضایی و نمایندگان در جلسه علنی نیز هر بار اصلاحات لازم را جهت تأمین نظر شورای نگهبان انجام دادند.
قانون حمایت مالی از افشاگران فساد، به این موضوع توجه دارد که محتوای گزارش افشاگر در چه صورتی مشمول حمایتها و پاداش طبق این قانون میشود.
بر اساس ماده (۲) این قانون، در گزارش افشاگر فساد رفتارهایی نظیر رشا و ارتشاء، اختلاس، تصرف غیرقانونی در اموال دولتی یا عمومی، رفتارهای موضوع قانون مجازات اعمال نفوذ برخلاف حق و مقررات قانونی، رفتارهای موضوع قانون مجازات تبانی در معاملات دولتی، اخذ درصد (پورسانت) در معاملات اعم از داخلی یا خارجی، رفتارهای موضوع لایحه قانونی راجع به منع مداخله وزرا و نمایندگان مجلسین و کارمندان در معاملات دولتی و کشوری، تدلیس در معاملات دولتی و غیره دیده شود، مشمول پاداش و حمایت مالی خواهد بود.
در این قانون با درخواست گزارشگر یا نهاد پذیرنده از زمان تشکیل پرونده در مرجع قضایی تا یک سال پس از شروع به اجرای حکم قطعی و با تشخیص مقام قضائی صالح تعقیب یا مقام قضایی صالح رسیدگی به اصل پرونده، حمایتهای موضوع ماده(۶) این قانون اعمال میشود.
همچنین گزارشی موجب پیشگیری از وقوع رفتارهای موضوع ماده (۲) این قانون شود، به پیشنهاد نهاد پذیرنده و تشخیص دادستان، گزارشگر مشمول حمایتهای ماده (۶) این قانون میشود. دیگر اینکه برخورداری از پاداش منوط به درخواست گزارشگر از طریق سامانه از زمان ثبت گزارش در سامانه تا یکسال پس از شروع به اجرای حکم قطعی است.
یکی از موادی که در قانون حمایت مالی از افشاگران فساد به آن توجه شده است، اینکه چنانچه گزارشگر برای گزارشگری مرتکب جرم شده باشد از جمله آنکه اطلاعات، ادله و مدارک را با توسل به اعمال مجرمانه به دست آورده باشد، مشمول حمایتها و پاداش این قانون نمیشود. به عبارتی در صورتی که گزارشگر، گزارش و اسناد مربوط به آن را تنها در سامانه ثبت بارگذاری کرده و آن را علنی نکرده باشد، به اتهام افتراء یا جرم موضوع ماده (۶۹۸) کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی قابل تعقیب نیست.
در این قانون به این موضوع تاکید کرده است که در صورت وجود حقوقی برای گزارشگر در سایر قوانین که در این قانون پیش بینی نشده است، وی میتواند از حقوق مذکور در آن قوانین نیز استفاده نماید. مشروط بر آنکه مطابق همان قوانین شرایط برخورداری از آنها را داشته باشد.
همچنین گزارشگر میتواند بدون ارائه اطلاعات هویتی و تحت عنوان ناشناس اقدام به گزارشگری موضوع این قانون نماید. اما هرگاه گزارشگر در گزارش اعلامی به مرجع پذیرنده هویت خود را اعلام نماید یا به هر نحوی هویت وی برای مرجع پذیرنده کشف گردد، مرجع پذیرنده و مراجع رسیدگی کننده مجاز به افشای اطلاعات گزارشگر بدون أخذ رضایت قبلی وی نیستند. در صورت حضور گزارشگر با رضایت قبلی، صریح و موردی به عنوان شاهد یا مطلع نیز مقام تحقیق از گزارشگر جداگانه و بدون حضور متهم تحقیق میکند. مواجهه گزارشگر با متهم تنها در صورت رضایت قبلی، صریح و موردی او امکانپذیر است.
یکی از بخشهای مهم قانون حمایت مالی از افشاگران فساد، تعیین سقف پاداش برای افشاگر است. به نحوی که سقف پاداش قابل پرداخت در هر پرونده به شخص حقیقی و شخص حقوقی خصوصی به ترتیب ۱۰۰ میلیارد ریال و ۲۰۰ میلیارد ریال تعیین شد. البته در صورت تعدد گزارشگران در یک گزارش یا گزارشهای متعدد مربوط به یک رفتار ارائه شود، پاداش مربوط به آن با توجه به نقش و میزان اثرگذاری آنها، به تشخیص مقام قضائی رسیدگی کننده میان گزارش یا گزارشگران تقسیم میشود.
سرانجام قانون حمایت مالی از افشاگران فساد در ۱۴ آذرماه ۱۴۰۲، پس از تصویب مواد آن در مجلس شورای اسلامی و تصویب آن توسط شورای نگهبان در ۶ دی ماه ۱۴۰۲، برای اجرا در ۱۸ دی ماه ۱۴۰۲ توسط رییس مجلس شورای اسلامی به دولت ابلاغ شد.
رییس جمهور نیز در راستای اجرای اصل ۱۲۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، قانون حمایت از گزارشگران فساد را در ۲۳ دی ماه ۱۴۰۲ برای اجرا به قوه قضائیه، وزارت کشور، وزارت اطلاعات، وزارت دادگستری و سازمان برنامه و بودجه کشور ابلاغ کرد.
انتهای پیام/
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید